Als jong knaapje dat overvallen werd door de testosteron had Hans Plomp (1944) het niet makkelijk. Voor de microfoon van Het Viadukt vertelde hij twee weken geleden bij de presentatie
Zo’n twintig jaar geleden chauffeerde prozaschrijver en dichter Hans Plomp mij met een razende rotvaart door Amsterdam. Geen idee meer waarom, ik denk dat hij me na een optreden van
Wie mij ook maar een beetje kent, weet dat ik een hekel heb aan hippies. Hun verhalen over vrijheid, blijheid en geen taboes klinken natuurlijk prachtig, maar in de praktijk
Abdicatie: ik heb het altijd een mooi woord gevonden, deftig – wellicht ben ik daar bovengemiddeld gevoelig voor, voor deftigheid, dankzij mijn Bloemendaalse jeugd. Het heeft ook een prachtige boektitel
De zomerluiheid (vervolg). Het begin van de ‘29 september 2005’ gedateerde brief aan ‘Daniël’ (hoofdstuk ‘Licht leppend’) uit mijn – nog? – ongepubliceerde De Hoofdpersoon. Romance in brieven: Wat is
Onlangs werd vereniging Martijn verboden, om het enkele feit dat de vereniging vond dat seksuele relaties tussen volwassenen en kinderen mogelijk moesten zijn. En of je het nu wel of