Recensie: Fieke Gosselaar – Tussen de anderen
Toch ook maar gewoon mensen De Groningse Fieke Gosselaar (1982) werkt bij de rechtbank in Leeuwarden. In die omgeving zijn de verhalen ontstaan die opgenomen zijn in haar debuut Tussen
Alle berichten van Obe Alkema
Recensie: Geert Buelens – Thuis
Een roadtrip zonder thuiskomst Op de voorkant van Thuis prijken de laatste overblijfselen van een huis. Alleen een afdruk en de horizontale lijnen van de verschillende etages zijn nog zichtbaar.
Recensie: Martijn Teerlinck – Ademgebed
‘uit mijn vaten stroomt mijn bloei’ Postuum debuteren: het is iets wat gelukkig niet elke dag gebeurt. Helaas overkwam het Martijn Teerlinck, die ongeveer driekwart jaar geleden kwam te overlijden,
Recensie: K. Schippers – Fijn dat u luistert
Een dichter die er nog steeds toe doet Het is ongeveer een half jaar geleden dat de landelijke poëzieweek in volle gang was. Overal waren dichters te zien, te horen
Recensie: Nina Polak – We zullen niet te pletter slaan
Een prachtige lappendeken De titel We zullen niet te pletter slaan mag Nina Polak (1986) dan wel geleend hebben van de Engelse, romantische dichters William Wordsworth, al vanaf de eerste
Recensie: Kirill Medvedev – Alles is slecht
‘zij valt op professoren en motorrijders’ Al op de eerste pagina van de bundeling gedichten, essays en acties Alles is slecht van de Russische schrijver Kirill Medvedev is al iets
Recensie: Alfred Schaffer – Mens dier ding
Het vastgeroeste beeld van Sjaka Zoeloe omgebogen In de bundel Mens dier ding verhaalt Alfred Schaffer over de vroegnegentiende-eeuwse Zoeloekoning Sjaka Zoeloe, waarbij Schaffer zich baseert op een aantal teksten
Recensie: Saskia de Coster – Wij en ik
Als een zwaard van Damocles Vlak na het begin van Wij en ik, de laatste roman van Saskia de Coster die genomineerd is voor de Opzij Literatuurprijs, is een zeven
Recensie: Jules Deelder – Het graf van Descartes
Bijna overbodig Tijdens het lezen van Het graf van Descartes van Jules Deelder dook continu die ene vraag bij mij op: in hoeverre doet de poëzie van Deelder er nog
Recensie: Naomi Rebekka Boekwijt – Pels
Boekwijts personages zijn geenszins mensen In zeven verhalen ontdoet Naomi Rebekka Boekwijt haar personages op vakkundige wijze van hun huid – hun pels – om hun kwetsbaarheid te tonen. Zij
Recensie: Joshua Ferris – De naamlozen
De uitputtende werking van een onverklaarbare ziekte ‘‘Wat is er?’ vroeg ze. ‘Tim, wat is er?’ Hij zei niets. ‘Tim?’ (…) ‘Ik heb het weer,’ zei hij.’ Met deze schaarse
Recensie: Herman Brusselmans – Van drie tot zes
De drukpers niet waard ‘De onderdirecteur werd nu helemaal paars, explodeerde van woede, trok Zundap van z’n stoel en riep zelf in de microfoon: “Fabiola is dood! Fabiola is dood!